Bóg kocha to dziecko

“Chrzcić” – oznacza zanurzać w wodzie. Każdy ochrzczony zostaje zanurzony w śmierci Chrystusa, z której powstaje przez zmartwychwstanie z Nim jako “nowe stworzenie” (2 Kor 5,17).

Znaczenie Sakramentu

„Ja ciebie chrzczę...”. Bóg kładzie swoją prawicę na życiu człowieka i zostaje on wprowadzony do wspólnoty wiary, która przyrzeka być obecna w jego życiu.

W sakramencie chrztu do dziecka Bóg i mówi: „Będę z tobą każdego dnia, bo będę twoim Ojcem, a ty będziesz moim dzieckiem. Z pomocą twojej rodziny i Kościoła rozpoczniesz poszukiwanie wiary i wędrówkę prowadzącą do odnalezienia radości tutaj i w przyszłym życiu”.

Dziecko zostanie ochrzczone w Kościele. Cała wspólnota wierzących nawiąże nową więź z tym dzieckiem. Będzie ono miało odtąd nową rodzinę, nowych wujków i nowe ciocie, kuzynów i krewnych. Jeżeli rodzice otworzą się wraz ze swoim dzieckiem na te nowe więzi, nie będą się czuli nigdy samotni. Jaka jest ta nowa rodzina? To wspólnota, grupa osób związanych tą samą historią, przyjmujących te same symbole i dążących do tego samego ideału. Jak wszystkie rodziny przeżywa ona swoje dobre i złe chwile, ale cokolwiek by się wydarzyło, jest zawsze gotowa do spoglądania na swych członków z radością i do kochania ich bez zadawania pytań.

Nowa rodzina dziecka będzie się często zbierała, by błogosławić Ojca. W każdą niedzielę na całym świecie katolicy zbierają się, aby wznosić swe serca w modlitwie. Ochrzczone dziecko zostanie ogarnięte tą wspólną modlitwą i nie będzie z niej wykluczone nawet wtedy, gdyby w swym dojrzałym życiu zapomniało o niej. Zawsze pozostanie dla niego nie zajęte przez nikogo miejsce w modlitwie Kościoła.

Warunki przystąpienia do chrztu

Do rodziców należy obowiązek pobudzania i wychowania dzieci do wiary. Do rodziców bowiem należy początek chrześcijańskiej inicjacji dziecka i nauczenie go kochania Chrystusa, a także uformowanie chrześcijańskiego sumienia.

Zdarza się, że mało wierzący i tylko przygodnie praktykujący rodzice zwracają się do księdza o chrzest swych dzieci.

Kościół nie może spełnić życzenia tych rodziców, jeśli nie zagwarantują oni, że dziecko po chrzcie otrzyma takie katolickie wychowanie, jakiego sakrament wymaga. Kościół musi mieć podstawy do nadziei, że chrzest wyda swoje owoce.

Jeśli udzielone gwarancje – np. wybór rodziców chrzestnych, którzy poważnie zajmą się dzieckiem są wystarczające, udziela się chrztu. Lecz jeśli gwarancje nie są wystarczające, chrzest zostaje odroczony aż rodzice spełnią wymagane od nich a konieczne do udzielenia chrztu warunki.

Jeżeli jednak również i takie rozwiązanie nie byłoby możliwe, dziecko powinno przejść katechumenat w okresie szkolnym.

Chrzestny ( może być tylko jeden chrzestny!) reprezentuje odpowiedzialność i miłość pasterską Kościoła od zarania życia nowego człowieka. Spełnianie tego zadania jest możliwe tylko wtedy, gdy rodzice chrzestni we własnym życiu są świadkami Chrystusa, żyjącymi wiarą na co dzień.

Do przyjęcia zadania chrzestnego może być więc dopuszczony ten, kto przyjął trzy sakramenty wtajemniczenia: chrzest, bierzmowanie i Eucharystię oraz prowadzi życie zgodne z wiarą i z zadaniem, jakie ma pełnić.